Op m’n 23ste was mijn leven al stabiel: ik behaalde m’n diploma, woonde samen en werd moeder. Dus ik vond het wel prima zo. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer uitdaging ik wilde. Ik wilde risico’s nemen en een minder voorspelbaar leven leiden. Daarom besloot ik een premaster te doen, een opleiding waarvan ik zeker wist dat het zou lukken. En je raadt het al… ik zakte op een tiende punt. Kapot was ik ervan. 

Na een nare periode vol verdriet besloot ik voor mezelf en mijn ontwikkeling te kiezen. Het was hard nodig, want in mijn carrière en m’n relatie liep het niet lekker. Het roer ging volledig om. En al snel ontdekte ik dat ik zoveel meer in m’n mars heb. Dus ging ik op zoek naar alles wat er over ondernemen te weten valt. Ik volgde cursussen, struinde het internet af en vroeg advies aan de mensen om mij heen. En toen… toen moest ik de sprong ik het diepe wagen. 

Gelukkig had ik Sophia. Een oud-collega die een paar maanden eerder bij onze werkgever was vertrokken en als ZZP’er begon. Zij nam mij aan de hand en liet me alle ins en outs van het ondernemen zien.